De geboorte van een mama…

20 augustus 2011:
Ik doe, terwijl Bas in de achtertuin het riool aan het ontstoppen is (hoe romantisch wil je het hebben) stiekem boven in de badkamer een zwangerschapstest omdat ik een soort voorgevoel heb. Ik ben niet overtijd, ik ben niet misselijk, maar toch voel ik me anders. Dus ik pak een test uit de kast (die had ik nog liggen van die ene keer dat ik overtijd was en dacht dat ik zwanger was, maar het vals alarm bleek), plas in een plastic bekertje en doop de test erin… Binnen een paar seconden, hop, meteen “ZWANGER” vol in beeld….. Ik krijg het spaans benauwd…. Shit, ja ok ik wilde wel heel graag maar we waren nog niet aan het oefenen ofzo…. Eén keer na een etentje ietwat aangeschoten zonder condoom en bingo, in één keer raak dus. Ik loop met trillende handen de trap af en net op dat moment komt Bas naar binnen gelopen: ‘he schat, wat denk je! Dat riool…” Maar ik onderbreek hem direct: ” Wat denk jij?! Ik deed net een zwangerschapstest” Ik begin van de zenuwen te huilen, bang voor zijn reactie, maar hij zegt, met iets wat ik denk te herkennen als blijdschap in zijn ogen: “Je bent zwanger!”.

En dan ontdek je dat je zwanger bent en dan…. Dan wil je het van de daken schreeuwen want nadat ik van de schrik bekomen was, was ik ontzettend blij! Blij dat het ons gegund was en dat ik zo snel zwanger raakrte. Maar je kunt/wilt het eigenlijk nog met niemand delen want stel dat het mis gaat…. Dan maar de verloskundige bellen: “Hallo, ik ben Kirsten en ik ben zwanger!!” “Van harte gefeliciteerd mevrouw, dan zien we u graag over 8 weken!” WTF… 8 weken??!! En dan begint een lange periode van wachten, liegen (als je bijvoorbeeld een wijntje aangeboden krijgt), bedriegen, achterdocht (waarom kijkt ze zo naar mijn buik? O god, zie je wel, je kunt NU al zien dat ik zwanger ben) en nog meer wachten…. Maar als het dan eindelijk zover is en je naar de verloskundige mag voor de eerste echo, dan is dat al het lange wachten meer dan waard geweest, want wat zie ik daar op het scherm?? Ons eigen kleine sperzieboontje!!

Ik heb echt mazzel gehad was ik had een super zwangerschap. Tuurlijk was ik misselijk en voelde ik me regelmatig beroerd, maar wát bijzonder om zo’n kindje in je buik te hebben en te voelen bewegen. Tobias was heel bewegelijk in mijn buik dus ik voelde hem echt elke dag, heerlijk!

En dan komt het moment dat de bevalling gaat beginnen! Eindelijk mochten wij ons mannetje gaan ontmoeten. Ons mannetje wat 9 maanden eerder uit liefde gemaakt was en wat 9 maanden lang in mijn buik aan het groeien was. Hij was nog mooier dan we ons hadden kunnen voorstellen en het was het mooiste moment uit ons leven!

Inmiddels ben ik trotse mama van twee jongens en is mijn derde zoon onderweg, hoe rijk ben ik?

Was jullie zwangerschap ook zo mooi of verliep die van jullie minder rooskleurig?