Ik word regelmatig wakker ’s nachts om te plassen. Onderweg van het toilet terug naar mijn bed kom ik langs de babykamer. En dan krijg ik zo af en toe ineens een soort paniekaanval. ” Hoe ga ik het in godsnaam doen straks met drie kinderen??”
Ik heb dit eigenlijk al de gehele zwangerschap. Soms iets minder, soms iets meer. Maar het blijft in mijn hoofd zitten.
” Kan ik het wel aan drie kinderen?”
” Hoe ga ik ooit op tijd op school komen, als ik naast mijn twee andere kids, nu ook een baby op tijd klaar moet hebben?”
” En naar zwemles dan…Met drie kinderen…”
” Zal ik zodra de hormonen mijn lichaam uit zijn, weer wat meer geduld hebben met ze?”
Allemaal dingen die door mijn hoofd gaan. Eigenlijk altijd ’s nachts. Op de één of andere manier lijken dingen ’s nachts altijd net even een gradatie erger… In de ochtend ben ik het dan ook alweer kwijt. Maar op het moment zelf is het super vervelend.
We hebben echt bewust gekozen voor een derde kindje en hier is ook een flinke tijd aan vooraf gegaan dat (vooral) ik er goed over na heb gedacht. Maar waarom dat toch ineens die angst…..
Ik weet dat het vast allemaal goed gaat komen als de baby er straks is. En dat ik nu niet echt redelijk ben (door die geweldige hormonen), maar toch vind ik het echt rete spannend, zo’n kleintje erbij.
Iedereen om me heen schijnt er in elk geval in te geloven dat ik het kan, drie kids. Dus of ik kan goed doen alsof :), of ik kan het ook gewoon echt straks, die drie mannetjes opvoeden en verzorgen. En natuurlijk hoef ik het allemaal niet alleen te doen. Zo heb ik Bas die me zoveel mogelijk helpt en straks als de baby er is ook lekker een paar weken vrij is. En onze ouders helpen ons waar mogelijk, ook heel erg fijn en dat waarderen wij ook enorm!
Ik denk dus, dat het ondanks mijn angst, vast wel goed gaat komen met deze mama en haar mannengezin 🙂
Nu ben ik wel heel erg benieuwd of dit herkenbaar is voor jou? Die angst of je het wel kan zo’n eerste, tweede, derde of misschien zelfs wel vierde kindje? (Held!) Ik ben heel benieuwd hoe jullie dat ervaren of ervaart hebben!
7 comments
Hebben we dat niet allemaal? Het is de zorg voor een klein mini mensje, doodeng man!
Ik had het bij beide, maar bij de tweede het meest
Heel herkenbaar! Heb er nog maar een, maar die angst weerhoud me ervan om aan een tweede te beginnen. Toch denk ik dat als het zover is, het altijd goed komt en je roeit met de riemen die je hebt.
Herkenbaar hoor! Zwemles met 3 kleine kids is trouwens vreselijk! En elke dag ga ik er om half 6 uit en dan red ik het wel….
Gaat je heus lukken!!
Heel herkenbaar! Maar ik kan zeggen het komt goed en het lukt gewoon! Tot nu toe heb ik het elke dag gered om op tijd op school te zijn. Mijn derde is nu 3 maanden oud. Ik had je vrijdag op school al even gesproken. En wel fijn dat Bas na de geboorte een paar weken vrij is, mijn man moest helaas dezelfde dag nog weer werken in zijn eigen bedrijf! Succes met je laatste loodjes!
If I can do it you can. We have some hairy moments, but somehow the other two kids pull together and we manage to be on time every morning! I Really find that getting up an hour earlier really helps. I then pass baby to daddy and the other two are still asleep hopefully. It just means I can have a cuppa in peace, have a shower and get a bundle of washing going. You will definitely cope. I felt exactly the same. Het komt echt wel goed hoor😊😊😊
Heel herkenbaar hoor! Ik had dat bij de jongste ook. Zelfs na de geboorte nog, maar het is allemaal goed gekomen. En dat komt het bij jou ook.
Ik denk dat het een heel gezond mechanisme is. Het zorgt er voor dat je je voorbereid op drie kinderen. Wat ik me herinner is dat je met drie veel meer controle verliest. Je komt letterlijk handen terug.
Maar daar help ik je misschien niet mee…. ; )