Mijn super romantische huwelijksaanzoek!

Bas en ik zijn al ruim 15 jaar samen, waarvan bijna 7 jaar getrouwd. We waren allebei 18 toen we elkaar leerden kennen en eigenlijk meteen verliefd werden. Een aantal jaar later kochten we samen een huis en ik had bedacht dat trouwen dan wel een logische volgende stap zou zijn. Maar het duurde en het duurde maar (ok, niet zo heel lang, maar in mijn hoofd duurde het eeuwen…).

Totdat de dag kwam dat we 8 jaar samen waren…..

Ik had die dag vrij genomen om iets gezelligs te gaan doen met mijn moeder en zus. En Bas zou gewoon aan het werk gaan. Dus toen we ‘s ochtends in bed lagen en Bas zijn wekker keer op keer op snooze drukte, zei ik tegen hem: ” Bas je gaat echt te laat op je werk komen als je er nu niet uitgaat hoor!”. En ineens kwam de aap uit de mouw. Bas had als verrassing, omdat we 8 jaar samen waren, een dag vrij genomen. Ik kon niet blij reageren, want ik had juist met mijn moeder en zus afgesproken, dus nu konden we alsnog niets samen gaan doen!

Bas vertelde me toen dat hij mijn moeder en zus al af had gezegd zodat we samen iets leuks zouden kunnen doen! Ik was meteen enthousiast! Ik sprong onder de douche, kleedde me aan, maakte me mooi op en werkte even een ontbijtje naar binnen. En toen…..niets… Bas kwam beneden, ging op de bank zitten en bleef daar zitten. Ik begon een beetje ongeduldig te worden. ” Schat, wat zullen we gaan doen? Als we iets willen gaan doen moeten we wel nu zo’n beetje gaan!” . Bas stelde voor om even een rondje door Zandvoort te rijden, kijken bij het huis wat vrienden van ons pas hadden gekocht. Hoewel het niet mijn idee van een romantisch uitstapje was, stemde ik toch maar in.

Eenmaal in de auto reden we langs een parkeerplaats waar twee brandweer auto’s stonden. Eén van die auto’s was de ladder wagen. Ik zei tegen Bas: “hé, dat is grappig! De brandweer is hier aan het oefenen!” Bas zei: ” Ook toevallig, kom dan gaan we even gedag zeggen!” Voor diegene die het overigens nog niet wisten, mijn man is vrijwillig brandweerman….Vandaar dat we even gedag gingen zeggen :).

We stapten uit en Bas zei: ” Je wilde toch heel graag in de ladderwagen omhoog? Dat mag vandaag, dat heb ik als verrassing voor je geregeld!” Ik was helemaal verbaasd en voelde de tranen al branden achter mijn ogen…. Maar ik had verder nog niets door. We kregen allebei een brandweerjas aan en daar gingen we, samen het bakje in. Bas bediende de knoppen en bracht ons omhoog. Op het hoogste punt ging hij ineens op zijn knieën!!

” Lieve schat, wil je met mij trouwen?”

Ik riep meteen ” JA” (ok, eigenlijk schreeuwde ik het en stond de microfoon in het bakje aan dus konden de brandweermannen en heel Zandvoort ook lekker meegenieten) en vloog mijn verloofde in de armen!

Ik had nooit gedacht dat hij me die dag zou vragen. En dan nog op zo’n romantische manier ook! Hij was zelfs van te voren naar mijn ouders gegaan om mijn vader om mijn hand te vragen. Romantischer dat dit wordt het niet hoor!

Inmiddels ben ik dus al bijna 7 jaar zijn vrouw en elke dag nog blij dat ik JA heb geschreeuwd ; )

Volg La vie de Mama via Facebook, Instagram, Twitter, Pinterest en Bloglovin’