De vraag die wij regelmatig naar ons hoofd geslingerd krijgen (geloof het of niet):
Komt er nog een vierde?
“Want tja, we hebben er al drie dus die vierde kan er ook nog wel bij?”
“Vier maakt weer een even getal.”
“Je hebt drie jongens, je gaat toch zeker door voor een meisje?”
Bovenstaande argumenten klinken belachelijk toch? Dat zijn ze ook. Vooral die laatste. Die laatste krijg ik negen van de tien keer achter de zeer gepaste “ga je nu nog voor een vierde” aan geslingerd. Nu schreef ik al eerder een artikel over het hebben van (toen nog) twee jongens en ik denk er nog steeds hetzelfde over.
Ik had nooit gedacht dat ik ooit moeder zou mogen worden van drie gezonde jongens. Zelf had ik altijd in mijn hoofd dat ik twee kinderen zou willen. De vraag is dan natuurlijk altijd nog of het lukt, dat zwanger worden. In ons geval lukte het gelukkig en besloten we, na heel lang nadenken van mijn kant, om uiteindelijk nog voor een derde kindje te gaan.
Hoewel ik steeds roep dat ik er zo nog wel eentje zou willen (maar dan alleen als ik de zwangerschap dit keer over mag slaan, die vond ik namelijk erg heftig deze laatste keer), was dit toch echt de laatste keer. Ik ben gek op kinderen en op baby’s. En in tegenstelling tot best veel meiden uit mijn omgeving gek op die hele babyperiode, maar toch blijft het echt bij deze drie.
Ik denk dat ik met vier kinderen echt handen te kort zou komen. Ik vind het ook mooi zo, het voelt echt compleet met deze drie en ik ben dolgelukkig dat het drie keer gelukt is! Bas is het gelukkig met me eens en vind het ook goed zo.
Dus nee, er gaat echt geen vierde komen 🙂 Mijn gezin, waarin ik zwaar in de minderheid ben, waar de piemels me om de oren vliegen, de poep en plas grapjes de orde van de dag zijn en ik raar aangekeken wordt omdat ik geen piemel heb. Mijn gezin is compleet!
