Vorige week vrijdag deelde ik deel één van mijn bevallingsverhaal. Vandaag kun je het tweede en laatste deel lezen! In deel één gaf ik al aan dat ik geen pijnstilling wilde omdat dat mogelijk de bevalling zou vertragen.
Ik probeerde dus zo lang mogelijk die weeën weg te puffen. Ondertussen konden we op de achtergrond de hartslag van de baby horen en zagen we deze ook op het scherm. Toen tijdens een wee zijn hartslag ineens heel snel daalde, raakte ik in paniek en vroeg ik Bas om op de alarmknop te drukken. Gelukkig kwam de verpleegster vrij vlot en toen net voordat zij binnenkwam, ging de baby zijn hartslag alweer iets omhoog. Toen ik mijn zorgen vertelde aan de verpleegster, gaf zij aan dat dit erbij hoort. Dat tijdens een wee zijn hartslag iets daalt, maar zolang de hartslag na het eindigen van de wee weer omhoog gaat, is er niets aan de hand. Niets aan de hand dus, maar ik was meteen 10 jaar ouder…
Om me te helpen met het opvangen van mijn weeën legde de verpleegster een warme kruik tegen mijn onderrug aan. Als er dan een wee kwam, dan trok ze de kruik weg en gaf flinke tegendruk in haar handen. Dit hielp wel iets met de pijn. Na een tijdje nam Bas het van haar over. Inmiddels kwam de verloskundige ook binnen en had de mannelijke assistent en een stagiaire bij zich. Maakte ik me eerst nog druk om het feit dat er een man bij zou zijn (buiten mijn eigen man dan), nu kon het feit dat ik er half ontbloot bij lag me echt niets meer schelen. Ook toen ik op mijn zij moest gaan liggen en de mannelijke assistent achter me ging zitten om de kruik tegen mijn onderrug te houden en tegendruk te geven (hallo blote billen…) had ik daar niets meer van.
En op het moment dat ik dacht dat ik van mijn stokje zou gaan van de pijn, mocht ik na 2,5 uur weeën gaan persen. Ik had op dat moment nog geen volledige ontsluiting, maar na die eerste poging tot persen, had ik ineens volledige ontsluiting! Bij de tweede keer persen had ik het gevoel dat ik mijn darmen eruit aan het persen was… Echt een heel naar gevoel. Het waren overigens niet mijn darmen, wat het wel was zal ik je besparen, maar ik kan je wel vertellen dat 5 man er getuige van was…. Had ik al verteld dat bevallen niet het meest charmante is wat ik ooit gedaan heb??
En toen, na 3 persweeën en 6 minuten zei de verpleegster dat ik mijn baby zelf aan mocht pakken (dit wilde ik heel erg graag, bij de bevalling van Samuel al, maar toen kon dit helaas niet). En wow, wat een bijzonder moment weer! Wat een prachtig mannetje! Ik was meteen verliefd! Hij werd op mijn borst gelegd en binnen no time hapte hij aan en lag hij al heerlijk te drinken.
De placenta volgde gelukkig ook snel, na 1 keer persen en nadat ik gehecht en gedoucht was en Matthias had al zijn check-ups gehad, mochten we naar huis!
Ik kijk terug op een fijne en vlotte bevalling, ook al zag ik er van tevoren erg tegenop door de bevalling van Samuel die ik erg zwaar vond. Heel fijn om de zwangerschap zo af te sluiten!
1 comment
Ik heb deel 1 en 2 even achter elkaar gelezen. Jeetje zeker een vlotte bevalling! Wel heel fijn na een eerdere mindere bevalling. Zo’n ballonding lijkt me verschrikkelijk! Ik kreeg een veter, dat vond ik veel fijner.
Het idee van de pijnstilling herken ik.
Uiteindelijk heb ik het ook zonder gedaan omdat het allemaal in raptempo ging.
Nu ben je inmiddels 7 weken verder!! Lekker genieten!