Tag: Ik ben zo’n moeder die…

Door Dewi van Firma Mama werd ik getagd in de “Ik ben zo’n moeder die…” tag (bedacht door Marjo). Een tag waarin ik 10 bekentenissen doe over het moederschap. De manier waarop ik dingen aanpak met mijn kinderen, mijn niet-perfecte manier van opvoeden. Want tja, welke moeder is er nu eigenlijk wel perfect? Perfect zou ook maar saai zijn lijkt me… In ieder geval, hier komen mijn tien bekentenissen!

Ik ben zo’n moeder die traktaties die ik in de schooltassen vind, negen van de tien keer ’s avonds zelf opeet…

Tja, heus niet elke keer…… Maar, vooral bij traktaties die ik in Samuel zijn tas vind, komt het voor dat ik ’s avonds, tijdens mijn jacht naar snaai, bedenk dat er nog een traktatie lag om opgevreten te worden… Bij Tobias krijg ik de kans (gelukkig) niet, aangezien hij niet vergeet dat er snoep in zijn tas zit. Bij hem kom ik er dus echt niet mee weg om het zelf op te vreten.

Ik ben zo’n moeder die soms geen zin heeft om een verhaaltje voor te lezen, na een lange dag en dan zegt dat het al heeeeel laat is…

Ja best erg, maar soms heb je gewoon van die dagen waar geen eind aan lijkt te komen… De kinderen waren vroeg wakker, zijn de hele dag druk geweest en je eega moet meteen na het eten weg waardoor je dus het hele bedritueel alleen moet doen. Soms heb ik dan echt even geen energie meer om een verhaaltje voor te lezen. Ik roep dan dat het al heel erg laat is en ze meteen moeten gaan slapen!

Ik ben zo’n moeder die de Ipad inzet als…

…ik aan het koken ben
…ik moe ben en zelf even rustig wil zitten
…ik iets bij ze voor elkaar wil krijgen en ze dan als beloning op de Ipad laat kijken
…ik borstvoeding moet geven en even geen aandacht kan geven aan iemand anders dan Matthias
…we uit eten gaan en het erg lang duurt

Ik ben zo’n moeder die blij is dat schoolreisjes pas in groep drie beginnen…

Schoolreisjes….Brrr… Mijn nekharen gaan al overeind staan bij de gedachte. Mijn Tobias…Mijn kleine mannetje…Op schoolreisje naar één of ander pretpark… De verantwoordelijkheid van iemand anders dan zijn papa of mama…. Nee, ik moet er echt nog even niet aan denken. Deze overbezorgde moeder is dan ook heel blij dat bij ons op school de schoolreisjes pas in groep drie beginnen…

Ik ben zo’n moeder die regelmatig probeert aan te sturen wat er op Netflix gekeken wordt…

Tja, ik vind Vaiana nu eenmaal erg leuk. Leuker dan Lego City of Peppa Pig. Dus als ik dan vraag wat ze willen kijken, gooi ik meestal een paar suggesties in de groep, Helaas voor mij worden deze lang niet altijd gewaardeerd en zit ik alsnog naar een Lego poppetje of een verwend varkentje te kijken….

Ik ben zo’n moeder die een hekel heeft aan kleien…

Helaas voor mij (of eigenlijk niet, want ze zijn er wel altijd heel lang zoet mee), zijn de mannen gek op kleien. We hebben een enorm grote bak staan met klei in alle kleuren, vormpjes, sets en daar spelen ze zo lief mee. Ikzelf vind er alleen geen drol aan dus als zij aan het kleien zijn vermijd ik alle oogcontact. Zodra ze me opmerken moet ik namelijk meedoen. Mijn moeder daarentegen heeft zeeën van geduld en vind het oprecht leuk om met ze te kleien. Zodra oma er is, komt de bak met klei op tafel.

Ik ben zo’n moeder die half oktober al met Sinterklaas begint te dreigen…

Tja, what can i say… Het werkt gewoon heel goed. Elk jaar weer… Vorig jaar ontdekte ik de Sinterklaas app. Mensen, wát een uitvinding! Je kan Sinterklaas dus laten bellen naar je kind. Van te voren vul je wat gegevens in, zodat de bellende Sint ook echt wat over je kind weet en het geloofwaardig overkomt. En je kan ook kiezen of de Sint belt om te zeggen dat je kind lief is, of juist om te zeggen dat hij stout is geweest. Ik voel me wel een hele slechte moeder als ik hem laat bellen, nadat Tobias strontvervelend is geweest en hij huilend de trapkast inrent om daar vervolgens te gaan zitten morren. Maar het werkt wel, want daarna is hij poeslief….#LOEDERMOEDER

Ik ben zo’n moeder die één van de kids bij haar in bed neemt als Bas een nacht niet thuis slaapt…

Gelukkig komt dit eigenlijk nooit voor, maar als hij dan een keer een nacht ergens anders  slaapt voor bijvoorbeeld zijn werk, dan neem ik één van de kids bij me in bed. Onder het mom van: ” Papa is een nachtje weg, dan mag jij gezellig bij mama slapen omdat je dat zo leuk vind!”. Maar ondertussen doe ik het omdat ik anders geen oog dicht doe. Ik ben namelijk de grootste bangepoeperd ooit en durf echt niet alleen te slapen. Met een kind (tja, niet dat een kind me kan redden van wat het dan ook is waar ik bang voor ben (inbrekers, geesten, mijn eigen schaduw) voel ik me een stuk veiliger ofzo. En het is natuurlijk ook gewoon veel gezelliger dan in je eentje slapen.

Ik ben zo’n moeder die de kids regelmatig omkoopt…

Als jullie nou heel lief zijn vandaag, dan mogen jullie…

…vanavond een toetje
…even op de Ipad
…een snoepje
…een kadootje uitzoeken in de Action

Heel vaak helpt het….Heel vaak ook niet… Misschien verwen ik ze teveel…. Zucht….

Ik ben zo’n moeder die enorm vasthoud aan rust, reinheid en regelmaat…

Zo gaan ze al vanaf dat ze doorslapen om 19.00 uur naar bed. Heel afentoe maken we een uitzondering, maar dit komt bijna niet voor. Ze hebben een vast avondritueel en ze gaan dan ook al vanaf dat ze heel klein zijn meteen lief slapen. Ook zorgen we ervoor dat als we een drukke dag hebben gehad, ze ook een rustmoment hebben of dat we een rustige dag erna plannen.

Maar bovenal ben ik een moeder die zielsveel van haar kinderen houdt, stapelgek op ze is en haar leven voor ze zou geven.

Ik ben heel benieuwd naar jullie “confessions” !